προκήρυξη που μοιράστηκε στην κινητοποίηση 24/2/08 στη γέφυρα του Ρίου για την σωτηρία του Κορινθιακού
O αγώνας για το περιβάλλον είναι αγώνας για την ίδια τη ζωή
Η κατάσταση στο Κορινθιακό...
Η περιβαλλοντολογική καταστροφή που λαμβάνει χώρα στον Κορινθιακό δεν είναι κάτι καινούριο. Χρόνια τώρα οι βιομηχανίες, η υπεραλίευση και τα αστικά λύματα μολύνουν τον αέρα και την θάλασσα και καταστρέφουν τον θαλάσσιο πλούτο.
Μετά τις φονικές πυρκαγιές του καλοκαιριού έγινε ξεκάθαρο σε όλους ότι το κράτος σήμερα τόσο δεν ενδιαφέρεται, όσο και δεν μπορεί να δώσει καμία λύση στα προβλήματα που καίνε τις ζωές μας. Μαζί με την κατανόηση των αδιεξόδων, εντείνεται η αγανάκτηση όσων ζουν στην ευρύτερη περιοχή του Κορινθιακού, καθώς βλέπουμε νέες εστίες ρύπανσης να δημιουργούνται και κανένα μέτρο να μην μπαίνει στις ήδη υπάρχουσες.
Τα αίτια αυτής της κατάστασης...
Το σύνολο των περιβαλλοντολογικών προβλημάτων τα οποία ανακύπτουν σε κάθε περιοχή δεν είναι ζητήματα ανεξάρτητα από την συνολική κατάσταση όπως την βιώνουμε. Στην εποχή μας δεν υπάρχουν άλλωστε ιδιαίτερα ζητήματα τα οποία δε συνδέονται με ένα ευρύτερο παγκόσμιο όλο. Βρισκόμαστε 2 μήνες μετά τη Διάσκεψη του Μπαλί και 16 χρόνια μετά την υπογραφή του Πρωτοκόλλου του Κιότο για το περιβάλλον και η αδυναμία του καπιταλισμού να διαχειριστεί την οικολογική κρίση είναι παντού γύρω μας. Οι βιομηχανίες για να αυξήσουν την καπιταλιστική κερδοφορία δε βάζουν κανένα όριο και δε θα μπορούσαν άλλωστε. Σε ένα σύστημα όπου η συσσώρευση είναι το κριτήριο της επιβίωσης κάθε οικονομικής μονάδας, όλα επιτρέπονται... μαζικές απολύσεις, ελαστικές σχέσεις εργασίας, χρήση καρκινογόνων υλών στην παραγωγή, εκπομπή επικίνδυνων αέριων ή στέρεων ρύπων, ενώ οι αστικές κυβερνήσεις, πέρα από τις μεγαλόστομες κορώνες για την οικολογική τους ευαισθησία ή την “πράσινη οικονομία”, όχι μόνο δεν παίρνουν κανένα ουσιαστικό μέτρο, αλλά φυσικά συνεχίζουν να προωθούν την ολέθρια για τη φύση άναρχη καπιταλιστική ανάπτυξη. Ο σύγχρονος καπιταλισμός έχει καταστήσει ασυμφιλίωτα ανταγωνιστική όχι μόνο τη σχέση ανάμεσα στους ανθρώπους και τη σχέση ανάμεσα στον άνθρωπο και τον εαυτό του, αλλά και τη σχέση του ανθρώπου με τη Φύση.
Η κρίση που εκδηλώνεται στο περιβάλλον και συνεχώς αυξάνεται έχει την ρίζα της στη συγκρότηση της παραγωγής και αναπαραγωγής των όρων ύπαρξης της κοινωνίας μας. Η μειοψηφία των κυνηγών του κέρδους η οποία κατέχει και ελέγχει τα μέσα παραγωγής και εκμεταλλεύεται τις ζωές μας για να αυξήσει το ποσοστό του κέρδους της, δεν μπορεί να χορτάσει χωρίς να κατασπαράξει κάθε πόρο και τελικά κάθε ζωή στον πλανήτη.
Η μόνη πραγματική διέξοδος...
Το πρόβλημα της φύσης δεν είναι ούτε μερικό, ούτε ιδιαίτερο. Αντίθετα είναι κορυφαία εκδήλωση της παρακμής αυτού του συστήματος καταδεικνύοντας πως βρισκόμαστε σε μια εποχή όπου η ανεπίλυτη θεμελιακή αντίφαση κεφαλαίου-εργασίας απειλεί την ίδια την ύπαρξη ζωής στον πλανήτη μας.
Η μόνη ελπίδα μας απέναντι στον οικολογικό εφιάλτη φαίνεται να βρίσκεται στην οικοδόμηση μιας κοινωνίας όπου θα αποκατασταθεί η σχέση του ανθρώπου με τον εαυτό και με τη Φύση και στην απελευθέρωση των παραγωγικών δυνάμεων της ανθρωπότητας για την εύρεση μιας νέας ισορροπίας με τη Φύση. Απέναντι στον κόσμο της βαρβαρότητας και της οικο-καταστροφής προβάλλουμε ένα διαφορετικό όραμα, εκείνο της κοινωνίας των ελεύθερα συνεταιρισμένων παραγωγών για συνολική ιστορική πρόοδο του ανθρώπινου πολιτισμού, για να βρουν οι ζωές μας υγεία και περιεχόμενο. Πρέπει βέβαια παράλληλα να αναγνωρίζουμε και ταυτόχρονα να κατανοήσουμε το γεγονός ότι οι γραφειοκρατίες που έπνιξαν και πρόδωσαν τις επαναστάσεις εκεί όπου ανατράπηκε ο καπιταλισμός όχι μόνο δεν ακολούθησαν έναν δρόμο εναλλακτικό απέναντι στα αδιέξοδα του καπιταλισμού, αλλά και πρωτοστάτησαν στην καταστροφή του περιβάλλοντος με μια εκτατικά αναπτυσσόμενη οικονομία. Από τα γκουλάγκ στο Τσέρνομπιλ και από τις καπιταλιστικές παλινορθώσεις στην ασυμφωνία της Κίνας να μειώσει τους αέριους ρύπους της στη Διάσκεψη του Μπαλί δεν μπορούμε και δεν πρέπει να χαρίσουμε τίποτα στις γραφειοκρατίες. Το οικολογικό κίνημα πρέπει να αναζητήσει τις προοπτικές του στη σύνδεση των κοινών του στόχων με το επαναστατικό εργατικό κίνημα και το εργατικό κίνημα να σταθεί στο ύψος των καιρών, να κατανοήσει τις βαθύτερες ανάγκες της εποχής και να δώσει τη μάχη για τον κομμουνισμό της ελευθερίας και της οικολογίας.
Όπως σε πολλές περιοχές της Ελλάδας έτσι και εδώ κάτι φαίνεται να ξυπνάει....
Είναι αναγκαίο να υπάρξει κινητοποίηση και διαρκής αγώνας απέναντι στην προσπάθεια μετατροπής του Κορινθιακού σε μια τοξική ζώνη. Τα μηνύματα από όλη την Ελλάδα είναι ενθαρρυντικά , ο κόσμος αγανακτεί και ξεσηκώνεται διαρκώς για ζητήματα της ποιότητας της ζωής στην περιοχή ή στην πόλη του. Τα τοπικά κινήματα δε μετρούν λίγες νίκες και γι' αυτό μπορούμε να θυμηθούμε το τι συνέβη με τα κάγκελα στο άλσος του Φιλοπάππου ή στην παραλία του Ελληνικού. Μόνο μέσα από τους συλλογικούς αγώνες μπορεί να ανοίξει ο δρόμος . Ούτε με κατάρες ,ούτε με ευχές , ούτε με ψεύτικα μεγάλα λόγια και υποσχέσεις των διαφόρων παραγόντων θα λύσουμε τα προβλήματά μας. Μόνοι μας πρέπει να παλέψουμε και να απαιτήσουμε για την ποιότητα της ζωής μας ή τελικά για την ίδια μας τη ζωή. Ένας τέτοιος αγώνας όμως δεν μπορεί να γίνει με τις πλάτες των γραφειοκρατών που τόσα χρόνια συνέβαλαν σε αυτή την κατάσταση. Λύση μπορεί να δώσει μόνο η πολύμορφη μαζική κινητοποίηση των κατοίκων όλων των περιοχών, μέσα από ανοιχτές δημοκρατικές διαδικασίες (λαϊκές συνελεύσεις) και όχι διαμέσου γραφειοκρατικών "μαγαζιών" ,που θα έρχεται σε σύγκρουση (στην πράξη και όχι μόνο στα λόγια) με λογικές που θυσιάζουν την φύση στην κερδοφορία του κεφαλαίου. Η ανάπτυξη της οικονομίας των καπιταλιστών συναντά τις ζωές μας. Δε θα κοντύνουμε τις ζωές μας στο ύψος των αναγκών τους. Θα φέρουμε την ανάπτυξη στα μέτρα των δικών μας αναγκών.
Εδώ και τώρα
Να παρθούν δραστικά μέτρα ώστε να ελεγχθεί η εκπομπή ρύπων των βιομηχανιών της περιοχή
Βιολογική διαχείριση των λυμάτων ώστε να μη μολύνουν θάλασσα και στεριά
Να σταματήσει η υπεραλίευση
Η νέα σιδηροδρομική γραμμή να μην καταστρέψει το περιβάλλον
Ως εδώ , ο δρόμος για το μέλλον θα ξεπηδήσει μέσα από τις ενωμένες γροθιές μας!
Για μια εργατική και σοσιαλιστική διέξοδο από την κρίση του καπιταλιστικού κόσμου!
ΕΕΚ - Οργάνωση Επαναστατικής Νεολαίας
O αγώνας για το περιβάλλον είναι αγώνας για την ίδια τη ζωή
Η κατάσταση στο Κορινθιακό...
Η περιβαλλοντολογική καταστροφή που λαμβάνει χώρα στον Κορινθιακό δεν είναι κάτι καινούριο. Χρόνια τώρα οι βιομηχανίες, η υπεραλίευση και τα αστικά λύματα μολύνουν τον αέρα και την θάλασσα και καταστρέφουν τον θαλάσσιο πλούτο.
Μετά τις φονικές πυρκαγιές του καλοκαιριού έγινε ξεκάθαρο σε όλους ότι το κράτος σήμερα τόσο δεν ενδιαφέρεται, όσο και δεν μπορεί να δώσει καμία λύση στα προβλήματα που καίνε τις ζωές μας. Μαζί με την κατανόηση των αδιεξόδων, εντείνεται η αγανάκτηση όσων ζουν στην ευρύτερη περιοχή του Κορινθιακού, καθώς βλέπουμε νέες εστίες ρύπανσης να δημιουργούνται και κανένα μέτρο να μην μπαίνει στις ήδη υπάρχουσες.
Τα αίτια αυτής της κατάστασης...
Το σύνολο των περιβαλλοντολογικών προβλημάτων τα οποία ανακύπτουν σε κάθε περιοχή δεν είναι ζητήματα ανεξάρτητα από την συνολική κατάσταση όπως την βιώνουμε. Στην εποχή μας δεν υπάρχουν άλλωστε ιδιαίτερα ζητήματα τα οποία δε συνδέονται με ένα ευρύτερο παγκόσμιο όλο. Βρισκόμαστε 2 μήνες μετά τη Διάσκεψη του Μπαλί και 16 χρόνια μετά την υπογραφή του Πρωτοκόλλου του Κιότο για το περιβάλλον και η αδυναμία του καπιταλισμού να διαχειριστεί την οικολογική κρίση είναι παντού γύρω μας. Οι βιομηχανίες για να αυξήσουν την καπιταλιστική κερδοφορία δε βάζουν κανένα όριο και δε θα μπορούσαν άλλωστε. Σε ένα σύστημα όπου η συσσώρευση είναι το κριτήριο της επιβίωσης κάθε οικονομικής μονάδας, όλα επιτρέπονται... μαζικές απολύσεις, ελαστικές σχέσεις εργασίας, χρήση καρκινογόνων υλών στην παραγωγή, εκπομπή επικίνδυνων αέριων ή στέρεων ρύπων, ενώ οι αστικές κυβερνήσεις, πέρα από τις μεγαλόστομες κορώνες για την οικολογική τους ευαισθησία ή την “πράσινη οικονομία”, όχι μόνο δεν παίρνουν κανένα ουσιαστικό μέτρο, αλλά φυσικά συνεχίζουν να προωθούν την ολέθρια για τη φύση άναρχη καπιταλιστική ανάπτυξη. Ο σύγχρονος καπιταλισμός έχει καταστήσει ασυμφιλίωτα ανταγωνιστική όχι μόνο τη σχέση ανάμεσα στους ανθρώπους και τη σχέση ανάμεσα στον άνθρωπο και τον εαυτό του, αλλά και τη σχέση του ανθρώπου με τη Φύση.
Η κρίση που εκδηλώνεται στο περιβάλλον και συνεχώς αυξάνεται έχει την ρίζα της στη συγκρότηση της παραγωγής και αναπαραγωγής των όρων ύπαρξης της κοινωνίας μας. Η μειοψηφία των κυνηγών του κέρδους η οποία κατέχει και ελέγχει τα μέσα παραγωγής και εκμεταλλεύεται τις ζωές μας για να αυξήσει το ποσοστό του κέρδους της, δεν μπορεί να χορτάσει χωρίς να κατασπαράξει κάθε πόρο και τελικά κάθε ζωή στον πλανήτη.
Η μόνη πραγματική διέξοδος...
Το πρόβλημα της φύσης δεν είναι ούτε μερικό, ούτε ιδιαίτερο. Αντίθετα είναι κορυφαία εκδήλωση της παρακμής αυτού του συστήματος καταδεικνύοντας πως βρισκόμαστε σε μια εποχή όπου η ανεπίλυτη θεμελιακή αντίφαση κεφαλαίου-εργασίας απειλεί την ίδια την ύπαρξη ζωής στον πλανήτη μας.
Η μόνη ελπίδα μας απέναντι στον οικολογικό εφιάλτη φαίνεται να βρίσκεται στην οικοδόμηση μιας κοινωνίας όπου θα αποκατασταθεί η σχέση του ανθρώπου με τον εαυτό και με τη Φύση και στην απελευθέρωση των παραγωγικών δυνάμεων της ανθρωπότητας για την εύρεση μιας νέας ισορροπίας με τη Φύση. Απέναντι στον κόσμο της βαρβαρότητας και της οικο-καταστροφής προβάλλουμε ένα διαφορετικό όραμα, εκείνο της κοινωνίας των ελεύθερα συνεταιρισμένων παραγωγών για συνολική ιστορική πρόοδο του ανθρώπινου πολιτισμού, για να βρουν οι ζωές μας υγεία και περιεχόμενο. Πρέπει βέβαια παράλληλα να αναγνωρίζουμε και ταυτόχρονα να κατανοήσουμε το γεγονός ότι οι γραφειοκρατίες που έπνιξαν και πρόδωσαν τις επαναστάσεις εκεί όπου ανατράπηκε ο καπιταλισμός όχι μόνο δεν ακολούθησαν έναν δρόμο εναλλακτικό απέναντι στα αδιέξοδα του καπιταλισμού, αλλά και πρωτοστάτησαν στην καταστροφή του περιβάλλοντος με μια εκτατικά αναπτυσσόμενη οικονομία. Από τα γκουλάγκ στο Τσέρνομπιλ και από τις καπιταλιστικές παλινορθώσεις στην ασυμφωνία της Κίνας να μειώσει τους αέριους ρύπους της στη Διάσκεψη του Μπαλί δεν μπορούμε και δεν πρέπει να χαρίσουμε τίποτα στις γραφειοκρατίες. Το οικολογικό κίνημα πρέπει να αναζητήσει τις προοπτικές του στη σύνδεση των κοινών του στόχων με το επαναστατικό εργατικό κίνημα και το εργατικό κίνημα να σταθεί στο ύψος των καιρών, να κατανοήσει τις βαθύτερες ανάγκες της εποχής και να δώσει τη μάχη για τον κομμουνισμό της ελευθερίας και της οικολογίας.
Όπως σε πολλές περιοχές της Ελλάδας έτσι και εδώ κάτι φαίνεται να ξυπνάει....
Είναι αναγκαίο να υπάρξει κινητοποίηση και διαρκής αγώνας απέναντι στην προσπάθεια μετατροπής του Κορινθιακού σε μια τοξική ζώνη. Τα μηνύματα από όλη την Ελλάδα είναι ενθαρρυντικά , ο κόσμος αγανακτεί και ξεσηκώνεται διαρκώς για ζητήματα της ποιότητας της ζωής στην περιοχή ή στην πόλη του. Τα τοπικά κινήματα δε μετρούν λίγες νίκες και γι' αυτό μπορούμε να θυμηθούμε το τι συνέβη με τα κάγκελα στο άλσος του Φιλοπάππου ή στην παραλία του Ελληνικού. Μόνο μέσα από τους συλλογικούς αγώνες μπορεί να ανοίξει ο δρόμος . Ούτε με κατάρες ,ούτε με ευχές , ούτε με ψεύτικα μεγάλα λόγια και υποσχέσεις των διαφόρων παραγόντων θα λύσουμε τα προβλήματά μας. Μόνοι μας πρέπει να παλέψουμε και να απαιτήσουμε για την ποιότητα της ζωής μας ή τελικά για την ίδια μας τη ζωή. Ένας τέτοιος αγώνας όμως δεν μπορεί να γίνει με τις πλάτες των γραφειοκρατών που τόσα χρόνια συνέβαλαν σε αυτή την κατάσταση. Λύση μπορεί να δώσει μόνο η πολύμορφη μαζική κινητοποίηση των κατοίκων όλων των περιοχών, μέσα από ανοιχτές δημοκρατικές διαδικασίες (λαϊκές συνελεύσεις) και όχι διαμέσου γραφειοκρατικών "μαγαζιών" ,που θα έρχεται σε σύγκρουση (στην πράξη και όχι μόνο στα λόγια) με λογικές που θυσιάζουν την φύση στην κερδοφορία του κεφαλαίου. Η ανάπτυξη της οικονομίας των καπιταλιστών συναντά τις ζωές μας. Δε θα κοντύνουμε τις ζωές μας στο ύψος των αναγκών τους. Θα φέρουμε την ανάπτυξη στα μέτρα των δικών μας αναγκών.
Εδώ και τώρα
Να παρθούν δραστικά μέτρα ώστε να ελεγχθεί η εκπομπή ρύπων των βιομηχανιών της περιοχή
Βιολογική διαχείριση των λυμάτων ώστε να μη μολύνουν θάλασσα και στεριά
Να σταματήσει η υπεραλίευση
Η νέα σιδηροδρομική γραμμή να μην καταστρέψει το περιβάλλον
Ως εδώ , ο δρόμος για το μέλλον θα ξεπηδήσει μέσα από τις ενωμένες γροθιές μας!
Για μια εργατική και σοσιαλιστική διέξοδο από την κρίση του καπιταλιστικού κόσμου!
ΕΕΚ - Οργάνωση Επαναστατικής Νεολαίας
